Παρεμβάσεις, και πάντως απόπειρες επηρεασμού, του έργου της Δικαιοσύνης έχουν γίνει πλείστες όσες κατά το παρελθόν από πλευράς πολιτικής εξουσίας.
Πάντα, βεβαίως, υπό τον... φερετζέ του “σεβασμού της ανεξαρτησίας της”!
Αφ' ης στιγμής ο διορισμός της ηγεσίας της Δικαιοσύνης παραμένει στις προνομίες της εκτελεστικής εξουσίας, η “θεσμικά” (κατά τα άλλα...) προβλεπόμενη ανεξαρτησία επαφίεται στον πατριωτισμό και τον επαγγελματισμό των ίδιων των λειτουργών της και τον σεβασμό της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας στην δημοκρατία, αλλά (και κυρίως...) στον εαυτό της και την αποστολή της. Η “διάκριση των εξουσιών”, διατυπώθηκε ως θεμέλιο και ασφαλιστική δικλείδα της δημοκρατίας, με επίγνωση του γεγονότος ότι και κυβερνήτες και δικαστές, είναι άνθρωποι. Με ότι αυτό συνεπάγεται...
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα σε γενικές γραμμές και σε βάθος χρόνου έχουμε ευτυχήσει να δούμε πραγματικά διαμάντια-υπηρέτες της Δικαιοσύνης, που τίμησαν και υπέρ του δέοντος την αποστολή τους. Και τον αυτοσεβασμό τους. Φυσικά, υπήρξαν και ηχηρές εξαιρέσεις. Οι οποίες, τις περισσότερες φορές, δεν προέκυψαν με βασική υπαιτιότητα των ίδιων των δικαστών, αλλά ύστερα από πιέσεις (έως και εκβιασμούς...) και υπόσχεση ανταλλαγμάτων, εκ μέρους της εκτελεστικής εξουσίας. Είπαμε, τους θεσμούς τους αξιώνουν ή τους απαξιώνουν και ευτελίζουν άνθρωποι. Με συμφέροντα, σκοπιμότητες, δευτερογενείς σκέψεις...
Σε κάθε περίπτωση, κάποιες φορές ο “τύπος”, αποκτά και “ουσία”, μεγαλύτερης ίσως σημασίας. Είναι άλλο πράγμα να βυσσοδομείς και να στήνεις πλεκτάνες και ύποπτες μεθοδεύσεις που ακυρώνουν την δημοκρατική αρχή της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης,μυστικά και παρασκηνιακά (ως ένδειξη ότι έχεις επίγνωση πως κάνεις κάτι εξωθεσμικό,παράνομο, κατακριτέο και αντιδημοκρατικό και επιθυμείς να το κρύψεις...), και εντελώς διαφορετικό, προκλητικότερο, απείρως πιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό να... βγαίνεις επίσημα και φόρα παρτίδα και να διατρανώνεις την παρέμβαση και προσπάθεια επηρεασμού της δικαστικής κρίσης...
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός σε περίοδο δημοκρατίας, που στις αρχές της δεκαετίας του '80, βγήκε δημόσια και διατύπωσε την εξωφρενική άποψη ότι “ οι αποφάσεις της δικαιοσύνης,πρέπει υποχρεωτικά να λαμβάνουν υπ' όψη τους την ετυμηγορία του ελληνικού λαού!”. Μ' άλλα λόγια, να... προσαρμόζουν τη δίκαιη και αντικειμενική κρίση τους οι δικαστές, ανάλογα με την... σύνθεση της Βουλής! Στα χρόνια που ακολούθησαν πολλοί (για να μην πούμε όλοι...) οι διατελέσαντες ηγέτες της εκτελεστικής εξουσίας, προσπάθησαν (και συχνά το κατάφεραν) να επιβάλλουν στην Δικαιοσύνη αποφάσεις που τους συνέφεραν πολιτικά. Αλλά το “παιγνίδι”, στηνόταν παρασκηνιακά, μυστικά, ας πούμε με μια...ντροπαλή ξαδιαντροπιά!
Η... προδικαστική απόφαση του κ. Τσίπρα στην ΔΕΘ, ότι “ το Σ.τ.Ε θα βγάλει την απόφασή του (για την συνταγματικότητα της διαδικασίας για τις τηλεοπτικές άδειες), αλλά δεν είναι δυνατόν να ακυρώσει τον διαγωνισμό, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα...”, συνιστά μια ακόμη πιο μπρούτα παρέμβαση επηρεασμού της Δικαιοσύνης, από εκείνη του Ανδρέα Παπανδρέου. Γιατί αυτή είναι πολύ πιο συγκεκριμένη και αφορά απόφαση η οποία αναμένεται από ώρα σε ώρα. Και θέλει να την ελέγξει... Το ακόμη πιο επιβαρυντικό για τον κ. Τσίπρα, είναι πως την αντιθεσμική του αυτή παρέμβαση, θέλησε να της δώσει “φιλολαϊκό', “προοδευτικό” χαρακτήρα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν υπάρξει αρνητική για την κυβέρνηση απόφαση του Σ.τ.Ε, τότε τα... 246 εκατομμύρια που θα (όταν, εάν...) καταλήξουν στο ταμείο του δημοσίου, δεν θα δοθούν για ανακούφιση των “ασθενέστερων τάξεων”!Δηλαδή: προσέξτε δικαστές, οι προλετάριοι έχουν τα μάτια τους στραμμένα πάνω σας!
Για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, απόπειρα επηρεασμού της επικείμενης κρίσης του Σ.τ.Ε, συνιστά και η δημόσια τοποθέτηση του κ. Μητσοτάκη ότι “δεν πιστεύει ότι το Σ.τ.Ε θα κρίνει συνταγματική...” την διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες. Δεν μπορεί για την πολυσυζητημένη υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ- Γεωργίου να αποφεύγει να τοποθετηθεί (πολιτικά, εννοούμε...) με το επιχείρημα “η υπόθεση εκκρεμεί στην Δικαιοσύνη”, επειδή πολιτικά το θέμα απειλεί την συνοχή της ΝΔ, και για τις τηλεοπτικές άδειες να “διακινδυνεύει” πρόβλεψη. Αλλά, η δυνατότητα επηρεασμού της Δικαιοσύνης, είναι πολύ πιο μικρή (αλλά εξ ίσου αντιδημοκρατική και εξωθεσμική...)όταν εκδηλώνεται από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από ότι όταν διακηρύσσεται από τον εν ενεργεία πρωθυπουργό. Και δη έναν πρωθυπουργό της... άποψης “ή τους τελειώνουμε, ή θα μας τελειώσουν!”
Δείτε, τώρα, πως σ' αυτό το γελοίο... γαϊτανάκι της αναξιοπιστίας και του ευτελισμού των πάντων, “το' να χέρι... φτύνει τ' άλλο, και τα δυο την μούρη μας” και την δημοκρατία. Σ' 'όλη αυτή την καφενειακή βαβούρα περί του... ποιος έθιξε και υπονόμευσε περισσότερο την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης, βγήκε και πήρε θέση και...η ίδια η Δικαιοσύνη! Που, αντίθετα με ότι συμβαίνει στις σοβαρές και αξιόπιστες δημοκρατίες, στις οποίες οι δικαστές “μιλούν” μόνο με τις αποφάσεις τους, εδώ σ' εμάς είδαμε... “κύκλους της Δικαιοσύνης” (ανώνυμους, εξωθεσμικούς,αδιανόητους για μια σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία!) ,ούτε καν η “Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων” έστω, να υπερασπίζεται την ανεξαρτησία και το “ανεπηρέαστο” της!
Έτσι κι' αρχίσει η κατρακύλα...